Para yatıracaksınız,cebinizdeki parayla birlikte şubeden içeriye giriyor,numaramatikten sıra fişi alıyor,ortalama da yarım saatlik bir bekleyişten sonra,fiş sıranız geliyor,veznedarın önüne sevinçle varıyorsunuz.
Sevinçle diyorum,Çünkü;banka şubesinin kasvetli havası,avına saldıran kartal gibi üzerinize çökmüş,gözleriniz gitti-gitmekteyken,uyur uyanık halde sırayı geçirmeme telaşıyla cebelleştiğiniz için sıranın geldiğine seviniyorsunuz tabii..
Cebinizden hesap cüzdanını çıkarıyor ve;
-Şu hesaba para yatıracağım,diyorsunuz.
İlgili veznedar,hesaba bakıyor ve ,
- Ne kadar yatırcaksınız,diye soruyor.
- Şu kadar....TL,yatıracağım.
Veznedar,önündeki ekrana tekrar bakıyor ve başını kaldırmadan,
-Bu hesap falan- filancanın adına...Bu kişi siz misiniz?,diye soruyor.
Bir an bocalıyorsunuz;
-Hayır,eşimin hesabı...O'nun hesabına yatıracağım.
Banka memuru bu defa başını kaldırıyor,
-Haa... öylemi..
Siz,şaşırıyosunuz.
-Evet,öyle..
Memure sırıtarak;
-Hesap eşinizin adına olduğu için masrafı var.
Daha da şaşırmış olarak;
-Ne masrafı...,diye soruyosunuz.
Memure:
-Provizyon
Tepeniz atıyor.
-Eee...kardeşim,banka bu banka değil mi?
Memure;
-Evet,ama şubesi farklı.İsterseniz,şubesine götürüp yatırınız.Böylece masraf ödememiş olursunuz.
Tepeniz daha çok kaşınarak,
-Ya,kardeşim.Oradaki bölüme miktarı yazıyorsunuz.Sonrada onayla tuşuna basıyorsunuz.Gideceğim yerde de aynısı yapılıyor.Niye beni yoruyorsunuz.Tuşa basmanın masrafımı olur.Hem,bu tür bankacılık en az yirmi yıl öncesinde kaldı.
Bu sefer memure zıbarıyor:
-Kardeşim,ben benden istenileni yapıyorum.
Siz,bu zıbarmaya karşın bir şey diyemeden oradan ayrılıyorsunuz.
Bu durumu kime anlatalım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder